Liturgia Wielkiego Piątku w Kościele katolickim jest upamiętnieniem męki i śmierci Jezusa Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, w którym w kościołach nie jest sprawowana msza św. Liturgia Wielkiego Piątku składa się z czterech zasadniczych części: liturgia słowa, adoracja Krzyża, Komunia Święta i procesja do Grobu Pańskiego.

Wieczorna liturgia Męki Pańskiej w sączowskim kościele składała się kilku charakterystycznych dla tego dnia znaków liturgicznych. Wymownym gestem była prostracja celebransa – proboszcza ks. Marka Sendala (łac. prostratio – padnięcie całym ciałem na ziemię). Wyrażała on kondycję pierwszego człowieka i bólu Kościoła. Poprzedziła ją procesja wejścia kapłana w asyście ministrantów, której w tym dniu nie towarzyszył śpiew na wejście. Cisza skłaniała wiernych do skupienia, była wyrazem smutku i opuszczenia. Liturgia sprawowana była w szatach koloru czerwonego, który jest nie tyle kolorem męczeństwa, ale królewskiej purpury. Jest on znakiem zwycięstwa Chrystusa na śmiercią, które przychodzi do nas przez krzyż.

W liturgii słowa centralne miejsce zajął opis męki Chrystusa według św. Jana z podziałem na role, w którym udział wzięły uczennice Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Sączowie - Jagoda Nabrdalik i Kalina Jacykowska. Natomiast mieszkanka Celin - Monika Morawiec przeprowadziła wiernych przez kolejne częsci liturgii Wielkiego Piątku. Uwieńczeniem liturgii słowa była uroczysta modlitwa powszechna, w której uczestniczący w uroczystości Wielkiego Piątku polecali Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa, aby wszyscy byli zbawieni. W sposób szczególny wierni modli się m.in. za Kościół święty, za papieża, o jedność chrześcijan, za niewierzących w Chrystusa, za rządzących państwami oraz za strapionych i cierpiących.

Punktem kulminacyjnym wielkopiątkowej liturgii była adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż został wniesiony przed ołtarz, gdzie ks. Marek stopniowo odsłaniał ramiona Krzyża i śpiewał trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”. Po liturgii Krzyż udostępniono wiernym, którzy adorowali Chrystusa, który „do końca nas umiłował”.

Choć w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje mszy świętej, to jednak wierni mogli w wielkopiątkowej liturgii przyjąć Komunię Świętą – prawdziwe Ciało Chrystusa, które zawisło na drzewie Krzyża. Wierni, przyjmując Ciało Pana, wyznają wiarę, że nowe życie otrzymali przez śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.

Ostatnim elementem liturgii Męki Pańskiej była procesja do Grobu Pańskiego. Po liturgii wielkopiątkowej Ciało Chrystusa w postaci Najświętszego Sakramentu w monstrancji zostało przeniesione do symbolicznego grobu, przy którym będzie trwała adoracja aż do liturgii Wigilii Paschalnej.